Niet alleen is er al lang leven op Mars, het is ook nog eens ontstaan door Amerikaanse kernproeven in de jaren vijftig van de vorige eeuw. Dit beweerde wijlen kolonel b.d. Peter Peterson, die destijds als luitenant in de Amerikaanse luchtmacht bij deze proeven was betrokken.
In een telefonisch gesprek via een beveiligde lijn liet Peterson aan de HeWat-redactie weten dat hij niet lang meer heeft te leven maar pas vredig kan sterven als hij zijn jaren zo zorgvuldig bewaarde geheimen met de wereld heeft gedeeld.
Afgelopen zaterdag overleed Peterson in Ogden, Utah aan de gevolgen van zijn ziekte.
Openbaring
Geheel volgens zijn wens maken wij zijn geheimen openbaar. Dit is, voor zover HeWat dat kon nagaan, de eerste keer dat deze werkelijkheid aan de wereld wordt geopenbaard.
Hieronder volgt het verkorte, en voor de leesbaarheid bewerkte, transcript van het telefoongesprek dat Peterson voor zijn dood met een HeWat-redacteur voerde:
“Toen de USAF (United States Air Force, red.) in ’47 dankij de befaamde Roswell-ufo-crash de beschikking kreeg over een nagenoeg onbeschadigd ruimteschip, later de Marsviper Mark I genoemd, was Mars de eerste planeet die werd gekoloniseerd door onze wetenschappers en militairen.
“In 1951 onderhield de US Government een vrijwel constante spacebridge tussen aarde en mars met zeker zes bemande vluchten heen en weer per dag. De vluchten vertrokken van en landden op Area 51 in de woestijn van Nevada, hetgeen niemand zal verrassen.
Project Tsar Infinite
“Als jonge luitenant had ik de opdracht om een project genaamd ‘Tsar infinite‘ te coördineren. Het ging in dit ultrageheime project om het testen van een superwaterstofbom die, dankzij de atmosfeer op Mars, tot wel 100 keer zo zwaar was als de zwaarste waterstofbom waarover we toen de beschikking hadden.
“In totaal hebben we zo’n twaalf waterstofbommen op het oppervlak van Mars tot ontploffing gebracht, met positieve testresultaten als gevolg.
Ground zero
“Eén van die resultaten bleek geheel onverwacht te zijn: onder het aardoppervlak van ground zero, dat door de hitte van de bom was veranderd in glas, was iets beginnen te bewegen. Dit konden we meten met seismologische apparatuur maar al gauw konden we het ook met het blote oog waarnemen. Het leek soms alsof de grond omhoog kwam, alsof er iets vlak onder het Marsoppervlak naar boven probeerde te komen.
“Vanaf dat moment werden we geweerd van ground zero en nog geen twee weken later werden alle kernproeven tot nader order uitgesteld. Vrijwel iedereen die tot dat moment op de vooruitgeschoven Marsbasis verbleef werd teruggeroepen naar aarde. ‘Einde missie’, zeiden onze meerderen maar wij noemden het ‘een evacuatie’ omdat het allemaal chaotisch en ongecoördineerd verliep.
“Want dat er paniek was, werd snel duidelijk. Toen we nog geen drie dagen op aarde terug waren, werden we opgeschrikt door onheilspellende berichten. Er zouden veel doden zijn gevallen op Mars en er zou zelfs sprake zijn van ‘een aanval’, al bleef onduidelijk door wie of wat. ‘De Russen’, zeiden wij maar dat is altijd ontkend, later ook officieus door de Russen zelf.
Zelfmoord majoors
“Op een avond vonden we twee dode majoors in hun barak. Ze hadden zelfmoord gepleegd; een kogel door hun eigen hoofd gejaagd.
“Beide majoors waren leidinggevenden in het Tsar Infintie-project en beiden hebben we in een periode van amper drie weken tijd zien veranderen van sportieve, gemotiveerde soldaten naar oude, bange mannen met witte haren en gezichten vol rimpels. Ze hebben nooit iets willen zeggen maar de sfeer van angst en paniek hing om hen heen als de geur van alcohol bij een alcoholist.
“Uiteindelijk is iedereen die ooit bij het project is betrokken overgeplaatst naar een bureaufunctie. Er werd ons een promotie en veel geld in het vooruitzicht gesteld als we beloofden er met niemand over zouden praten.
Sowieso, zouden we er wel met iemand over praten dan wisten we allemaal wat er met ons en ons gezin zou gebeuren. Al stond dát nergens zwart op wit en werd dát nooit hardop uitgesproken.
Marsbasis in aanbouw. Foto uit het archief van kolonel b.d Peterson.
NASA-beelden
“In de jaren daarna heb ik er nooit meer wat over gehoord, maar sinds die NASA-Mars-robots hun beelden doorseinen, kunnen we een beetje gaan begrijpen welke ramp daar heeft plaatsgevonden. Alles wat je op die foto’s ziet, alles wat door NASA en de overheid wordt ontkend te bestaan, is een stille getuige van een Martiaanse ramp.
De piramides, de steden, de voorwerpen die door mensenhanden lijken te zijn gemaakt: het zijn de ruïnes, de overblijfselen van onze militaire bases.
“Het is allemaal vernietigd, alsof er iemand, of iets, enorm heeft huisgehouden.
“Ik weet het niet zeker, maar ik denk dat we met onze atoomproeven ongewild iets hebben gecreeërd wat we niet langer in de hand hebben kunnen houden. De enorme krachten die we hebben losgelaten op die planeet hebben iets weten op te wekken dat met dezelfde enorme kracht tegen ons tekeer is gegaan. Terug heeft geslagen.
“Of we leven hebben gemaakt of al bestaand, sluimerend, leven hebben gewekt, ik weet het niet. Maar zeker is dat Mars na onze atoombommen voorgoed is veranderd. Door iets, of iemand, die kennelijk vond dat wij niet langer welkom waren. We zijn gewoon uitgeroeid.
Intergalactische vijanden
“Ik zelf ben er straks niet meer maar ik wil wel dat de wereld weet dat we beslist niet alleen zijn in het universum. En dat wij aardbewoners er zelf voor hebben gezorgd dat wat eeuwige intergalactische vriendschappen had kunnen opleveren ons juist eeuwige en onoverwinnelijke vijanden heeft opgeleverd. Een koude, angstaanjagende ruimteoorlog.
“En ik wil ook dat de wereld weet dat ik slechts een klein onderdeeltje was in een enorme machine. Een radertje in het militair-industriële complex.
Het recht op de waarheid
“Er gebeurt veel, heel erg veel, wat wij niet weten, maar wat wij wel zouden moéten weten!
“Area 51, Mars en UFO’s is nog maar kinderspel vergeleken met de duistere zaken waar regeringen wereldwijd zich heden ten dage mee bezig houden.
“Hopelijk krijgt de wereld ooit waar het recht op heeft: de waarheid en niets dan de absolute waarheid. Maar ik waarschuw de wereld al vast: het is geen waarheid die zal bevallen.”
Foto voorpagina: ground zero op Mars. Uit het archief van kolonel b.d. Peterson.
